Evi Hanssen beleeft de eerste ochtend zonder moeder: “Toen liet de dokter haar inslapen. Ze bleef machtig mooi”
Hoe Evi Hanssen haar man ontmoette: “Een mail met onze telefoonnummers in, en ‘Succes ermee!’”
Evi Hanssen: “Ik straal een tristesse uit die ik probeer te verdoezelen met kleurrijke kleding of een opvallend accessoire”
Evi Hanssen: “Mijn zoon scrolt op zijn gsm. Met een half oog zie ik dat hij op Snapchat zit”
Evi Hanssen: “Ik overweeg ernstig om eigenhandig camera’s in ons huis op te hangen”
Evi Hanssen: “Omdat haar dood al zo lang op voorhand werd aangekondigd, leek het alsof het nooit echt zou gebeuren”
Evi Hanssen: “‘Maar we komen zo te weten wie die vrouw heeft vermoord in aflevering één’, hoorde ik hem nog zeggen”
Evi Hanssen over de (on)zin van tournée minérale: “De verwachtingen liggen bij de meesten bijzonder hoog”
Evi Hanssen: “Diep in mij schuilt nog steeds het meisje dat dankbaar moet zijn voor alles wat anderen haar aanbieden”
Evi Hanssen krijgt een brief die 23 jaar onderweg was: “Misschien laat ik ‘m eeuwig ongeopend”
Evi Hanssen: “Thuis is ze een slapende diva, buiten luistert ze voor geen meter”
Evi Hanssen: “Soms raakt mijn geduld op en ontpop ik me tot zo’n vervelende moeder die ik gezworen had nooit te worden”
Evi Hanssen: “Hij blijft me aankijken, waardoor ik het gevoel heb dat ik dé vraag nog niet volledig beantwoord heb”
Evi Hanssen: “Na het eerste verdriet zijn we vooral dankbaar omdat we het einde van haar leven nu heel bewust kunnen vieren”
Hield Evi Hanssen zich aan haar woord? “Impulsief kopen doe ik niet meer, net zoals impulsief roepen dat ik niks zal kopen”
Evi Hanssen: “Het komende jaar staat voor mij in het teken van oneindige mogelijkheden”
Evi Hanssen: “Even leek het zondag. Tot ik mijn mailbox opende en in tranen uitbarstte”
Evi Hanssen: “Mijn moeder ruimt op. Ze wil de kelder graag leeg voor ze vertrekt op haar laatste reis”
Evi Hanssen: “Hoe ontwikkel je eigen smaak als je nooit moet nadenken of iets zo mooi is dat het je geld waard is?”
Evi Hanssen: “Ik ben van nature optimistisch, maar ik zie de noodzaak van de georkestreerde crash in de ruimte niet”
Evi Hanssen: “Om het jaar lig ik onder de scanner of krijg ik een echo. Ik leef niet met angst, maar ben waakzaam”
Evi Hanssen: “Het begon als een gezellige avond, maar het is plots heel stil aan tafel”
Evi Hanssen: “Ik woog tien kilo minder, maar was mentaal tien kilo onzekerheden zwaarder”
Evi Hanssen: “Ik herinner me de foto. Dit was de laatste vakantie die ik maakte met mijn moeder én vader”
Evi Hanssen: “Behalve voor een zomerse dag op het strand van Oostende stak ik amper de grens van mijn eigen provincie over”
