“Dat deze job zou bestaan uit een aaneenschakeling van langdurige periodes waarin helemaal niks gebeurt, is één van de hardnekkige vooroordelen die we met deze escaperoom al meteen willen ontkrachten”, vertelt Evelien Vandersmissen, die de speelse aanwervingstactiek bedacht.

Vervolgens krijgt deze kandidaat geen nagelwit hemd en uniform, waarmee ik bewakingsagenten tot dusver associeerde, maar een overall en helm. Ik krijg ook de raad om onder mijn gelegenheidsuitrusting niet te veel andere kleren te dragen want er zal gezweet worden.

“Bewakingsagenten hoeven geen fysieke proeven af te leggen hoor, en het is niet op tijd”, zegt Evelien. “Lichaamslengte, lenigheid en conditie spelen geen rol bij de aanwerving. We doen dit vooral om te vermijden dat je je eigen kleren vuil zou maken op de stoffige vloeren, omdat al de technische hulpmiddelen die we inzetten warmte produceren en uit voorzorg. Je weet nooit in die donkere gangen.” Waarna de personeelschef me afzet bij de eerste van in totaal elf hordes op weg naar het echte sollicitatiegesprek, dat als beloning wacht in dit als Fort Boyard vermomde Wommelgems kantoorgebouw.

Sluipend

Ik heb me niet voorbereid en voel me van nature niet aangetrokken tot dit soort van ‘spelletjes’. Dat ik ondanks de populariteit nog nooit een echte escaperoom bezocht heb, zegt genoeg. En op ervaring bij het leger kan ik ook al niet bogen. Maar fotograaf Joris, die me zal vergezellen tijdens de zowat twintig minuten durende ‘reis rond de (donkere) wereld’, staat ongeduldig te wachten. En dus begin ik maar aan mijn missie: me ongezien door alle gangen, kamers en garages begeven, daarbij lopend, springend en sluipend zoals snel zou blijken.

Gemakkelijker gezegd dan gedaan want de snoodaards van G4S hebben valstrikken gespannen. Het wemelt van de camera’s, alarminstallaties, drones, lasers en er loopt zelfs een robocop rond die het op mij gemunt heeft. Bij elke hindernis wordt beroep gedaan op mijn opmerkzaamheid, concentratie en doorzicht. Het parcours wemelt van de decorstukken om me op het verkeerde spoor te zetten.

Examen

Na nog een laatste buis te zijn doorgekropen, kom ik bij het eindstation: de meldkamer waar enkele pro’s van G4S mij de hele tijd gevolgd hebben via het cameranetwerk. Ik moet nog één vragenlijstje invullen waarbij plots blijkt waarom het goed was dat ik op die ene foto Bart Kaël herkend had. Agent nr. 20 – het rugnummer dat mij lukraak werd opgeplakt – had het er wonderbaarlijk goed van afgebracht, zo bleek bij de evaluatie. Slechts in twee van de elf proeven was ik echt de mist ingegaan.

“Proficiat. Als het sollicitatiegesprek met m’n collega nu nog goed loopt, kan je beginnen. Je moet dan nog wel slagen in het door de federale overheid georganiseerde en verplichte ‘examen’ voor bewakingsagent. Maar wees gerust. Dat is niet zo moeilijk en we zullen je hierop goed voorbereiden tijdens een 139 uur durende interne opleiding”, stelt Evelien van G4S me gerust.

Naast mij staat Sven Scheurwegen (48) uit Mortsel al even hard te blinken, na een feilloze ontsnapping uit de donkere gangen van G4S. “Ik hielp vroeger als vrijwilliger wel eens mee de orde handhaven op een muziekfestival, maar wil dolgraag echt aan de slag als bewakingsagent. De proeven vielen goed mee, al stonden de camera’s echt overal. Je moest goed bij de pinken zijn ook. Fysiek was dit klein bier voor mij. Ik start volgend maand in de Antwerp Ten Miles, maar ook vrouwen en mannen die minder getraind zijn, kunnen dit zeker af.”

Wanneer we de G4S-escaperoom zonder kleerscheuren zijn ‘ontsnapt’, valt mijn oog meteen op de echte bewakingscamera’s op de parking. Beroepsmisvorming, nu al.

De ‘Mission Invisible’-jobdagen van G4S vinden ook nog plaats op 25 en 26 maart. Vooraf ingeschreven zijn hoeft niet. www.missioninvisible.be