“Natuurlijk waren we vooraf op onze hoede”, knikte trainer Sam Vermeulen. “Wezel scoorde ongeveer 45 goals in eigen huis. De offensieve weelde bij de leider is alom bekend. Zelf moest ik schuiven met de pionnen. Enkele blessures speelden ons parten. We moest nog meer de kaart van de jeugd trekken, ook in de verdediging. We wilden een goede organisatie neerzetten, hard werken, tegenprikken als het kon en onze momenten benutten op stilstaande fases. Dat werd allemaal goed uitgevoerd. Ik ben erg fier op mijn spelers. Neem nu de jonge Roland Van Gorp. Die zat voor de eerste keer in de selectie maar hield zich negentig minuten staande.”

Nijlen begon eigenlijk met een voorsprong want al in de vierde minuut trof Jens Peeters raak met het hoofd. “Dat was een gevolg van een actie waarop we getraind hebben. Dat doet altijd deugd”, verklaarde Vermeulen. “Wezel gaf achteraf meer ruimte weg dan verwacht. Via een counter konden we dan de 2-1 maken. Niemand begon te zweven want we wisten dat de thuisploeg zou reageren. Jammer genoeg hielden we de nul niet tot de rust. Zoals verwacht ging Wezel na de pauze nog meer drukken. Bij de gelijkmaker ging er in de communicatie wat mis. Maar achteraf stonden we echt goed. We kwamen goed weg toen thuisspeler Hakkens op de paal knalde. Dat geluk hadden we echter verdiend door keihard te werken.”

Met een gelijkspel maak je uiteraard geen grote sprong maar dit overwacht resultaat moet wel deugd doen. “We sprokkelen zo veel mogelijk punten en zien wel hoe ver we geraken. Aan deze prestatie moeten we ons optrekken. We liepen gisteren twee schorsingen op zodat het voor de volgende match weer puzzelen wordt. Andere spelers zullen hun kans krijgen. Daarbij kijken we niet naar leeftijd, wel naar spelers die taken willen uitvoeren”, besloot Vermeulen.