LEES OOK. Mathieu van der Poel wint Milaan-Sanremo 62 jaar na opa Raymond Poulidor: “De manier waarop ik win, was buiten mijn verwachtingen”

Hoe kwam de zege tot stand?

Een monument waarbij je gerust een dutje van twee uur kan doen en toch niets mist: zo kan je Milaan-Sanremo wel omschrijven. Pas na vijf uur koers, met nog dertig kilometer te gaan, brak de koers open. Achterin het peloton gingen Kwiatkowski en Tratnik neer na een onzachte aanraking met het Italiaanse straatmeubilair. Vooral de val van Tratnik was een domper, de luitenant van Wout van Aert zou een belangrijke pion geweest zijn in de finale.

Op 27 kilometer van de streep was het tijd voor de Cipressa. Voor het eerst in de koers vatten de mannen van UAE Team Emirates post op de vorenste regionen van het peloton. Met vier man, waaronder Tim Wellen en Pogacar, beukten ze het tempo de lucht in. Mads Pedersen, Wout van Aert en Mathieu Van der Poel schoven vlotjes mee, Alaphilippe pufte en zweette, maar overleefde de Cipressa.

In de afdaling zette Van der Poel zich op kop, in de hoop het peloton in stukken te scheuren. De knappe afdaling van de Nederlander loonde niet, mede door het goede afstoppingswerk van Matteo Trentin. De knecht van Pogacar had z’n huiswerk gemaakt. Met een omvangrijke groep trokken we naar de Poggio. Nils Politt zag dat echter niet zitten en probeerde het op acht kilometer van de slotklim solo, maar de Duitser werd al snel weer ingerekend door het nerveuze peloton. In dat peloton zette Soudal-Quick Step zich ondertussen op kop voor Julian Alaphilippe, ook Van der Poel koerste attent en was vooraan aanwezig.

En dan was het tijd voor de Poggio, le moment suprême. Bahrain Victorious opende de debatten en knalde met vijf man de Poggio op. Van Aert en Van der Poel volgden prima met Pogacar en Mohoric, Alaphilippe zat te ver en was verloren. Tijd voor UAE om over te nemen. Een beresterke Tim Wellens zette zich op kop en het peloton brak in stukken.

Een elitegroepje van zeven man snelde weg en Pogacar zag z’n moment. Met een demarrage van je welste zette de Sloveen aan, enkel Ganna, Van Aert en Van der Poel konden z’n wiel volgen. Wie twijfelde aan de vorm van de Nederlander, werd met de mond vol tanden achtergelaten.

Net voor de top van de Poggio deed Van der Poel er nog een schepje bovenop en knalde hij weg van z’n drie concurrenten, door de rugwind werd het de snelste beklimming van de Poggio ooit. De Nederlander gooide in de afdaling alles in de strijd, op vijftig meter volgden Pogacar, Ganna en Van Aert. Van der Poel bleef knallen en zette z’n drie achtervolgers op zes seconden.

In de vlakke slotkilometer kwamen de achtervolgers niet meer terug, Mathieu van der Poel bekroonde z’n perfecte aanval met de zege. Een sterke Ganna won de sprint om de tweede plek van Van Aert, Pogacar werd vierde.

Van der Poel is de eerste Nederlandse winnaar sinds Hennie Kuiper in 1985 en treedt in de voetsporen van z’n grootvader Raymond Poulidor, die La Primavera in 1961 won.

Uitslag:

1.Mathieu van der Poel

2.Filippo Ganna

3.Wout van Aert

4.Tadej Pogacar

5.Søren Kragh Andersen

6.Mads Pedersen

7.Neilson Powless

8.Matej Mohoric

9.Anthony Turgis

10.Jasper Stuyven

Wat deden de andere Belgen?

Tim Wellens speelde alweer een belangrijke rol voor kopman Pogacar. Op de Cipressa sleurde Wellens mee op kop, waardoor de koers helemaal openbrak. Uiteindelijk kon de Sloveen Wellens’ werk niet afmaken, maar met de vorm van onze landgenoot zit het goed.

Jasper Stuyven maakte ook een goede indruk, maar kon niet volgen op de aanvallen van Wellens en Pogacar. In het derde groepje eindigde Stuyven wel nog knap negende.

Jasper Philipsen en Arnaud De Lie overleefden de Cipressa knap, maar kraakten op het einde van de Poggio en konden zich niet mengen in de absolute finale.

Verder nog iets dat u moet weten?

Nog voor de koers officieel gestart was, maakte topfavoriet Tadej Pogacar al kennis met de Italiaanse bodem. De Sloveen kwam ten val in de neutrale zone. Aan zijn linkerschouder was wat vuil te zien, maar de val kende gelukkig geen gevolgen. Enkele fans langs de kant maakten van het moment gebruik om een selfie te maken met de tweevoudig Tourwinnaar.

In koers ging ook Julian Alaphilippe tegen de vlakte. De ex-winnaar van Milaan-Sanremo bleef haperen aan de balustrade en ging onderuit. Ook bij de Fransman zonder veel erg, hij keerde in de afdaling op een reservefiets terug. Ook de Pool Bodnar van TotalEnergies kende pech, hij ging letterlijk met de billen bloot na een klapband.

In de vlucht van de dag zat Negasi Haylu Abreha. De 22-jarige renner van Q36.5 werd de eerste Ethiopiër ooit aan de start van La Primavera en reed kilometer mee op kop. Een entree die kan tellen.