Op dik drie minuten ben je beneden. De grootste ‘zot’ haalt er net geen 90 per uur. En menig renner heeft er op het ruwe asfalt een stukje opperhuid achtergelaten. Welkom op de afdaling van de Poggio, die kronkelende strook richting finish waar de voorbije twee jaar Milaan-Sanremo werd beslist. Hier flirten de koplopers straks tussen ziekenhuis en zoete glorie. “Ik wilde winnen. Desnoods eindigde ik tussen de tomaten en de glasscherven.”