Wouter Vrancken had in vergelijking met de bekermatch tegen Anderlecht drie wijzigingen doorgevoerd. Vaste waarden El Khannouss en Arteaga namen hun plaats weer in ten koste van Castro en Preciado, Sadick verving de zieke Cuesta. Voor de Spanjaard, die maanden aan de kant stond met een complexe spierblessure, werden het meteen zijn eerste minuten van dit seizoen.

Hij had het door een manifest gebrek aan wedstrijdritme niet onder de markt in een heftige openingsfase, waarin de thuisploeg met een hoge pressing en mandekking over het hele veld de boel wilde forceren. Even was het alle hens aan dek. Tot Trésor centraal steeds beter aanspeelbaar werd tussen de linies en WK-ganger El Khannouss zich enkele keren weergaloos van Loncar ontdeed. Op die manier kregen ze Racing aan het voetballen.

Geen 3-3 maar 0-0

Het leidde tot enkele opgelegde kansen, een heerlijke wedstrijd was zo voorgoed gelanceerd. Ook de rest van de eerste helft stond bol van het spektakel. Een plaatsbal van El Khannouss miste nog de goeie richting maar de andere prima kansen voor rust waren vooral voor een herboren Kortrijk, dat onder Bernd Storck duidelijk een nieuw elan gevonden heeft. De snel omschakelende thuisploeg vond vaak de ruimte in de rug van Munoz, waar Sadick er meer dan eens werd uitgelopen.

Messaoudi kreeg enkele prima kansen, maar ofwel trapte hij over, ofwel stuitte hij op een imposante Vandevoordt. “Zowel op offensief als op defensief vlak was het in bepaalde periodes niet goed genoeg”, analyseerde Genk-coach Wouter Vrancken. “Dat was ook de verdienste van een sterk en gedreven Kortrijk. Toch kregen we vooral voor de rust genoeg kansen om minstens twee keer te scoren.” Zo stond het na 45 minuten nog 0-0, terwijl 3-3 een betere weergave van het spelbeeld was geweest.

Late tegengoal

Na rust besloot Messaoudi via de knie van McKenzie maar net voorlangs, voor het overige oogde een compacter Genk defensief minder kwetsbaar dan in de eerste helft. Aanvallend was het door het wegdeemsteren van El Khannouss en vooral Trésor wel een stuk minder geworden. Ook een gefrustreerde Onuachu kon zich niet meer losmaken van kamikaze Watanabe, die in de duels wel heel ver mocht gaan van ref Van Damme.

Een frisser Genk leek het laken naar zich toe te trekken, maar liep alsnog tegen de lamp. Mbayo, ook al pas ingevallen, mocht te makkelijk Avenatti aanspelen en tegen de knal van de Uruguayaan was zelfs Vandevoordt niet opgewassen: 1-0. Het bleek de genadeslag voor de leider, die voor het eerst in vijf maanden(!) met een nederlaag geconfronteerd werd.

Het is een zure manier om 2022 af te sluiten, maar coach Wouter Vrancken kon de nederlaag plaatsen. “We moesten top zijn om de drie punten hier te pakken, en dat waren we niet. Toch konden we op het eind nog op gelijke hoogte komen, toen hun keeper Heynen met een wereldsave van een doelpunt hield. Maar ook Vandevoordt was top. Zo gaat dat in de sport. Dit mag zeker niet blijven hangen, ook al is het jammer dat dit uitgerekend in de laatste match van het jaar gebeurde.”

Wake-upcall

Dit ene verloren punt na zestien competitiematchen zonder nederlaag mag inderdaad geen al te grote domper betekenen. Maar een wake-upcall moet het wel zijn: het zal niet de laatste keer zijn dat de leider met zo’n verbeten tegenstrever te maken zal hebben.

KV Kortrijk: Vandenberghe, Bruno (74’ Keita), Watanabe, Silva, Mehssatou, Sych, Loncar, Kadri (81’ Mbayo), Selemani, Messaoudi (81’ Gueye), Avenatti.

Genk: Vandevoordt, Muñoz, Sadick (88’ Ouattara), McKenzie, Arteaga, Paintsil, Hrošovský, El Khannous (68’ Castro), Heynen, Trésor (68’ Preciado), Onuachu (68’ Samatta).

Doelpunten: 83’ Avenatti (Mbayo) 1-0.

Gele kaarten: 40’ Messaoudi (overtreding), 55’ Onuachu (slag), 60’ Mehssatou (overtreding), 81’ Keita (overtreding), 84’ Loncar (overtreding).

Rode kaarten: /

Scheidsrechter: Kevin Van Damme.