“Ik reed schoon aan de rechterkant, maar die mannen moeten mij te laat gezien hebben”, vertelt De Vlaeminck. “Eentje reed boenk tegen mijn schouder. Een serieuze klap. Ik reed 25 per uur, zij 35. Reken uit: een botsing aan zestig per uur.”

De Vlaeminck, altijd al een kunstenaar op de fiets, kon als bij wonder rechtblijven. “Ik ben bijna nooit gevallen in mijn carrière”, zegt de recordwinnaar van Parijs-Roubaix. “Deze keer dus ook niet. Maar ik was nog maar honderd meter verder en ik voelde direct dat het helemaal verkeerd zat: zere dat het deed.”

De schade was dan ook niet min. De Vlaeminck werd naar het ziekenhuis van Eeklo overgebracht waar een breuk aan zijn sleutelbeen en drie gebroken ribben werden vastgesteld. “Nu lig ik hier helemaal ingepakt”, klinkt het vanuit het ziekenhuis. “Alles ziet blauw en doet zeer. Vooral mijn ribben. Ik kan met moeite eens goed ademhalen en lachen gaat ook al niet.”

Woensdag 75

Wat het helemaal ongelukkig maakt: net morgen, op 24 augustus, viert De Vlaeminck zijn 75e verjaardag. Omdat hij minstens een nacht ter observatie in het ziekenhuis moet blijven, wordt dat dus deels een verjaardag in het hospitaal. “Wat doe je eraan?”, blijft hij er laconiek onder. “Het had ook veel slechter kunnen aflopen. Ik leef nog. En op mijn leeftijd heb je toch geen grote plannen meer voor je verjaardag. Eens gaan eten met de vriendin, meer ambitie had ik niet. Dat zullen we dan maar even uitstellen. Het ambetantste is dat ik zelfs niet ga kunnen lachen op mijn verjaardag. Dju toch.”