LEES OOK. Vijftien wielertoeristen komen zwaar ten val op jaagpad in Aalst

In Gijzegem werd dinsdag kort het medisch interventieplan afgekondigd, nadat een vijftiental renners van een groep wielertoeristen tegen de vlakte was geslagen. Enkelen onder hen liepen zware verwondingen op. Vijf slachtoffers werden naar het ziekenhuis overgebracht.

“Een drietal van onze renners was op de grond blijven liggen”, vertelt voorzitter Paul Van Roy (72). “Gelukkig valt het allemaal beter mee dan het er op het eerste gezicht uitzag. Een van hen liep een polsbreuk op en moet nog worden geopereerd, een andere heeft een lichte hersenschudding. De derde zwaargewonde waarvoor we erger vreesden omdat hij de eerste momenten niet bewoog, liep verwondingen op aan de schouder en moest aan het hoofd worden genaaid. Verder liepen verscheidene renners schaafwonden op.”

Macadammeke, in 1983 ontstaan in de gelijknamige wijk in Hoboken, blaast elke dinsdagochtend verzamelen aan de kerk in Hemiksem voor een rit van 140 tot 160 kilometer. Het merendeel van de groep bestaat uit gepensioneerden. Dinsdag waren ze met 25 renners vertrokken voor een rit via Schepdaal en Ternat naar Aalst om daar in Gijzegem het jaagpad richting Dendermonde op te gaan.

“Vorige zaterdag was ik er nog gepasseerd”, zegt de voorzitter. “Ik fiets er geregeld en weet dat het wegdek er erbarmelijk bijligt. Als je links aanhoudt, gaat het nog maar rechts is het aartsgevaarlijk. De boomwortels hebben er de macadam omhoog gestuwd, maar het lastigste is dat je dat bijna niet ziet. Als je er met een gewone fiets overrijdt, ga je het minder voelen en zal het nog meevallen. Maar met de bandjes van een koersfiets, waarvan de druk hoger is, krijg je een serieuze schok”, verklaart hij.

Er is niet veel nodig om je stuur te doen wegschieten. Ik heb al gezegd dat ik eens met de burgemeester ter plaatse moet gaan om hem op de ernst van de slechte staat te wijzen en een en ander aan te tonen.”

“Omdat ik overal de weg nogal goed ken, rijd ik meestal op kop. Samen met een compagnon was ik net even van kop afgegaan en reden we in tweede positie. Ik riep nog ‘mannen opgepast want hier komt een gevaarlijk stuk aan’, maar een fractie later hoorde ik de renners achter mij tegen de grond smakken. Een van hen moet de controle over zijn stuur hebben verloren en dan volgt er natuurlijk een domino-effect. Nochtans had de betrokken renner naar eigen zeggen zijn stuur met beide handen goed vast.”

Door het voorval wil Van Roy toch nog eens een oud zeer aan de kaak stellen. “Gezien we wekelijks op pad zijn, komen we op vele plaatsen. Er is al beterschap, maar het is toch schrijnend hoe erbarmelijk het wegdek er op vele plaatsen bijligt”, moet het de voorzitter van het hart. “Er zijn plaatsen waar putten van wel tien centimeter gapen. Als je dan, zoals ik, ook veel in Nederland en Spanje gaat fietsen, weet je dat er een hemelsbreed verschil bestaat.”