LEES OOK. PORTRET. Ministerschap van Wouter Beke (CD&V) moest bekroning van zijn carrière worden, maar het werd een calvarietocht

“Vorige week was hij nog bij ons op bezoek”, zegt Paul Beke, huisarts op rust in Leopoldsburg en vader van. “Hij heeft hier zitten wenen. Wouter was de voorbije weken echt een wrak geworden. De dood van de baby in de crèche heeft er bij hem zwaar ingehakt. Ook toen hij ons in de namiddag belde dat hij ontslag zou nemen, was hij emotioneel.”

Hij heeft dan ook “begrip” voor de beslissing. “Maar ik heb minder begrip voor de manier waarop hij voortdurend door het slijk wordt gehaald.” Net als Wouter Beke op zijn persconferentie verwijt hij de media dat ze te hard en te negatief waren. “Die jongen heeft zo zijn best gedaan. Wat heeft hij dan zo fout gedaan? Ik zie het echt niet. Bij zo’n grote bevoegdheid kan je altijd wel zeggen dat het te veel, te weinig, te laat, ... is. Maar hij heeft dat heel goed aangepakt.”

“Zelfbediening”

“Nu verwijst iedereen weer naar de zogezegde zelfbediening om minister te worden, terwijl hij toen alleen maar zijn verantwoordelijkheid opnam omdat niemand anders het wilde doen. En toen de baby in de crèche is gestorven werd hij ineens een moordenaar genoemd en moest hij ontslag nemen. Maar dat is alsof de minister van Mobiliteit ontslag zou moeten nemen omdat er dodelijke ongevallen op de weg gebeuren.”

Dag en nacht

Volgens Paul Beke is het niet te onderschatten wat dat allemaal met een mens doet. “Terwijl hij echt leefde voor de politiek. Dag en nacht was hij daarmee bezig. Tegelijk bleef hij medevoelend. Toen mijn vrouw in het ziekenhuis lag, belde hij haar elke dag.”

“Hij heeft nu een hoofdstuk afgesloten. We zullen zien hoe het nu verder loopt. Hij komt ongetwijfeld weer op zijn pootjes terecht, binnen of buiten de politiek.”