“Studenten die een circulair product of dienst ontwierpen waarmee ze de wereld veranderen, vinden wij goud waard”, klinkt de leuze van de Ecodesign Awards. Het Design Museum in Gent was afgelopen donderdag het decor om de prijs uit te reiken.

Arthur Boven (24) uit Mol was een van de geselecteerde studenten. Om in juli te kunnen afstuderen in de richting Productontwikkeling aan de UA werkte hij een jaar lang aan een gloednieuwe uitvinding. “Ik ontwierp een microalgenreactor die gebruikmaakt van restwarmte om temperatuur te optimaliseren. Dat klinkt complex, ik weet het. Ik moet het geregeld op een simpele manier uitleggen aan mensen, zodat ze het begrijpen”, lacht hij.

In mensentaal: de reactor is een systeem dat op het dak van een bedrijf dat overbodige restwarmte uitstoot, wordt geplaatst. In die reactor zitten algenkweekzakken. “Via een soort warmtewisselaar wordt er warm water door de reactor gepompt. De warmtewisselaar zorgt ervoor dat de algenkweekzakken een optimale temperatuur behouden. Door licht, warmte, water en voedingsstoffen groeit de biomassa. Algenbiomassa is een stof die gebruikt kan worden door veel toepassingen, bijvoorbeeld bij biobrandstof, in dierenvoeding, cosmetica, enzovoort.”

Complex

Arthur doopte zijn uitvinding GrO2. Om zeker te zijn dat het ontwerp klopte, is OVAM (Openbare Vlaamse Afvalstoffenmaatschappij), dat de Ecodesign Awards organiseerde, te rade gegaan bij kenniscentrum Vito in Mol. “Zo complex is het dus”, klinkt het lachend.

En waarom precies algen? “Na wat opzoekwerk kwam ik uit bij een project in Mexico. Daarbij werden kunstmatige bomen ‘geplant’ die microalgen gebruiken om de lucht in de stad te zuiveren. In plaats van luchtzuivering ben ik mij gaan verdiepen op het verduurzamen van cultivatie.”

“Mijn reactor kan biomassa op een zo CO2-neutraal mogelijke manier kweken. Ik koos ervoor om specifiek verder te gaan op de milieuproblematiek. Klimaatmarsen maken misschien wel veel indruk, maar ik vind dat er in de praktijk weinig geïnvesteerd wordt in innovatieve, milieuvriendelijke toepassingen”, gaat Arthur verder.

Commercieel product

Het was niet Arthur, maar organisatie OVAM zelf die vroeg of hij zich met zijn GrO2 wilde inschrijven. “Allicht hadden ze na het indienen van mijn thesis de universiteit gecontacteerd. Dat ik ook nog eens won, vond ik helemaal verrassend, maar vooral ook heel tof.”

“GrO2 is een industriële installatie. Ik kon in tegenstelling tot andere deelnemers in het Design Museum dus niets tastbaars tonen.” Voorlopig blijft de GrO2 een uitvinding in theorie, op papier. Maar dat gaat, als het van Arthur afhangt, niet meer lang duren.

“Ik wil er absoluut mee verder. Het wordt nog verder verfijnd en nadien zal ik op zoek gaan naar geïnteresseerde investeerders. Voorlopig ben ik aan het solliciteren om te kunnen starten als product engineer. Maar de GrO2 omzetten naar een commercieel product, blijft wel het doel”, besluit Arthur.