Omani tonen zich zeer gastvrij voor toeristen die respect hebben voor de eigenheid van het land. Dat valt meteen op bij het eerste contact met Majid, onze chauffeur. “In de Verenigde Arabische Emiraten - met Dubai voorop - ging een groot deel van de eigenheid van het land verloren. Te veel bling bling. Die fout maken we hier in Oman niet.”

De in het Westen opgeleide Sultan Qaboos Bin Said zette in 1970 zijn vader aan de deur. Hij leidde Oman uit de Middeleeuwen de twintigste eeuw binnen. Dankzij de olierijkdommen kon de sultan het land grondig hervormen en dat op een manier die alle inwoners ten goede komt. Overal verschenen goede wegen, scholen en ziekenhuizen. Emigranten werden teruggehaald. Iedere Omani die 21 wordt, krijgt van de staat een perceel van 600 m² bouwgrond. Dat mag worden verkocht, zodat jonge koppels over een mooi startkapitaal beschikken. Belastingen? Niet voor de Omani, wel voor buitenlandse bedrijven.

Voor de Omani is de sultan dan ook een halfgod. “Verkiezingen? Die zijn niet nodig. Dit land telt zo veel stammen dat verkiezingen onvermijdelijk tot ruzie zouden leiden”, verzekert Majid. Neen, hij volgt de Belgische politiek niet…

4 x 4

In Oman kan de liefhebber van off-road rijden met vierwielaangedreven wagens zijn hartje ophalen op de ruwe wegen in het Jebel Shams gebergte, in het stoffige dal van de Wadi Tiwi en de woestijn Wahibi Sands. De liefhebbers van het genre gaan gegarandeerd uit hun dak tijdens het dune bashing, vrij vertaald: op de duinen inbeuken. Met Voodoo Chile van Jimmy Hendrickx loeihard uit de supergesofisticeerde geluidsinstallatie in hoog toerental tegen een duin oprijden of ervan afglijden: de sensatie blijft je levenslang bij.

Gepassioneerd dune basher Ivan Shelby, manager van het Desert Nights Camp in Wahibi Sands, doet het met een Nissan Patrol. “Met een Toyota Landcruiser ben je in de woestijn goed af voor een duurzame auto. De Nissan heeft meer power en bezorgt dus meer plezier. Landrover? Daar kan je hier niets mee doen: te zwaar en met te veel elektronische snufjes die niet tegen zand zijn bestand.”

Zijn vriend Nick Mantheakis houdt het bij de luxueuzere Wrangler Jeep voor zijn opmerkelijke project 53° East Sands. Dat start in oktober. “Drie duo’s kunnen elk met een jeep rijden. Als ze ’s avonds aankomen, staat een als hotelkamer ingerichte oplegger van een vrachtwagen hen in de woestijn op te wachten.”

53 East

Hiking

“Waarom zou je niet eens wat anders proberen?”, staat te lezen in de Nederlandstalige brochure van het Verkeersbureau van het Sultanaat Oman. Dat vat perfect samen wat de hiker hier kan verwachten. Nieuw is de wandeltocht door het ruige Jebel Shams gebergte. Het smalle pad tegen de wand van de kloof met Grand- Canyon-allures eindigt met een via-ferrata-klim.

Een compleet andere sensatie beleef je in de Wadi Bani Khalid. Populair ook bij de Omani’s zelf die tijdens hun vrije tijd gegarandeerd water opzoeken. Naarmate je wandelend en zwemmend verder stroomopwaarts gaat, kom je steeds minder volk tegen. Het omgekeerde geldt voor de Wadi Shab. Na een uurtje wandelen gaat iedereen te water naar de waterval in een spelonk. Daarvoor moet je door een smalle spleet zwemmen waarbij er boven water net genoeg ruimte is voor je hoofd. Wel zonde dat in juni 2007 een orkaan een ware ravage aanrichtte waarvan de sporen nu nog steeds te zien zijn. Van een heel andere orde is de tocht door Jebel Akhdar, de Groene Berg. Op de akkertjes die tegen de bergwand in terrassen zijn aangelegd, staan vooral rozen. Die dienen als grondstof voor de parfumindustrie. De irrigatiekanalen vormen ook een alternatief net van wandelpaden. Zelfs wijlen prinses Diana had hier een favoriet uitzichtplekje dat naar haar is vernoemd.

Duiken

Oman biedt duikers ongekende onderwateravonturen. In diverse duikcentra kun je materiaal huren. In de buurt van Muscat vind je nabij het Shangri La Resort and Spa het duikcentrum Eurodive. Van daaruit worden duikexcursies naar het Al-Manasir-wrak georganiseerd. Dat is een oud militair schip dat tot zinken werd gebracht als attractie voor de duikers. Het leverde een interessante biotoop voor heel wat zeldzame dieren op. Zo zijn er met een beetje geluk zeepaardjes te zien. Wie niet over een PADI-duikbrevet beschikt, kan zich al snorkelend uitleven aan de Turtle Beach. De grote waterschildpadden hebben geen problemen met de toeristen die zich aan hen komen vergapen.

http://www.euro-divers.com http://www.dive-centers.net

Tekst & foto’s: Koen DEWANCKEL